روز نوشت های درخت سرو  و جوانه کوچولو

دلم برای خونه ی سبزم تنگ شده بود . خدایا صد هزار بار شکرت که یه سقف بالای سرماست . خدایا این سقف رو به همه بده ! شب نیمه شعبان انجا اش پختیم منم نمک ریختم توی اش به نیت همه بخصوص دو نفری که خونه می خواستن . 

یعنی این مدت هر قدم خوب بود و عالی گذشت شکر خدا - البته به تعبیر من - بخواهی بد ببینی میشه از لحظه به لحظه اش یه چیزی در بیاری اما من میگم اگر رفتی یک جایی و نون و نمک صاحب خونه رو خوردی نمکدون نشکن و بدی رو نیبین ...اینقدر تعریف خوبی رو بکن که برای خودت هم جا بیفته عالی گذشت . پس میگم عالی گذشت جز دوتا بخش که اول این بود که ساعت خوابم به هم خورد یعنی هر روز ساعت هفت و نیم بیدار میشدم ! چه خونه ی پدری رضا ...چه خونه ی مادر خودم ...دومی موهام بود ...خودم دوست ندارم جایی میرم موهام باز بگذارم برای همین دایم دم اسبی می بستم اما از دیروز باز گذشتم شون دارند نفس می کشن ...

الان مقدمات ماکارانی رو اماده کردم ! به به ! اشپزی توی خونه ی خودت خیلی مزه میده ! هرچند من انجا هم چه خونه ی پدری رضا چه خونه ی مامان خودم اشپزی زیاد کردم اما اینجا یه جور دیگه است ...دیروز که عملا ساندویچ مرغ بود و کار خاصی نداشت ...ان شا الله بازهم روال زندگی رو دست بگیرم دیروز رضا می گفت بیا سال نو مبارکی کنیم - یعنی میوه و اجیل و شکلات بخوریم انجا که بودیم عادت کردیم . این یه هفته هم رضا تنها بوده دلش تنگ شده بود اما من  گفتم اصلا حال ندارم خیلی خسته ام ...کلی بدنم رو نیش حشره داره که با انتی هیستامنی تحمل میکنم اما امروز که بیاد بعد از نهار چایی تازه دم میکنم و سال نو مبارکی میکنیم .

دیروز فهمیدم واقعا دستم از سفره ی پدر و مادر کوتاه شده . هرقدر هم پدر و مادرم بخشنده اند و از سخاوت زبان زد فامیل هستن اما بازهم برای من سخت بود خواسته هام رو بگم ...دیروز تا رسیدم توی سولار سیب زمینی سرخ کردم بعد تا امدم برسه سر سفره نصف شده بود با رضا تعریف که میکردیم ناخنک زدیم دیدم واقعا همین سیب زمینی ساده رو انجا روم نمی شد ناخنک بزنم اما ادم توی خونه ی خودش راحت تره . 

الهی این ارامش قسمت همه باشه و توی زندگی منم همیشه جاری بشه . 

بهار قشنگی بشه ان شا الله .